یک تمرین ساده برای تجربه یگانگی و در هم شکستن دوگانگی ذهن

یک لحظه دست از کار بکشید و به خودتان اشاره کنید. به کجا اشاره می‌کنید؟ به سینه؟ به صورت؟ حالا یک سوال عجیب‌تر: وقتی از چشمان خودتان به دنیا نگاه می‌کنید، آیا واقعاً یک «سر» می‌بینید، یا فقط یک فضای باز و آگاه که تمام دنیا در آن پدیدار می‌شود؟ این سوال ساده، دروازه‌ی ورود به یکی از عمیق‌ترین و در عین حال ساده‌ترین تجربیات معنوی ممکن است.

این پادکست، شما را با یک کلاسیک منحصر به فرد در دنیای فلسفه و عرفان آشنا می‌کند که هدفش در هم شکستن بزرگترین توهم ماست: توهم جدایی بین «من» و «جهان». این روش، با استفاده از تمرین‌های عملی و مشاهدات مستقیم، به جای استدلال‌های پیچیده، از شما دعوت می‌کند تا به سادگی «ببینید» که در مرکز تجربه شما، هیچ چهره یا سری وجود ندارد؛ بلکه فضایی بی‌کران و پذیرا قرار دارد.

ما تمام عمر به دنبال خودمان در آینه و در نگاه دیگران می‌گردیم، اما این روش از ما می‌خواهد فقط یک بار، به جایی نگاه کنیم که هرگز نگاه نکرده‌ایم: به فضای خالی و آگاهی که از آنجا به دنیا می‌نگریم. این اپیزود، کاوشی در تعالیم ذن، عرفان و فلسفه است که به ما نشان می‌دهد چگونه می‌توان دوگانگی ذهن و بدن، درون و بیرون را کنار گذاشت و به درکی مستقیم از یگانگی رسید.

این تجربه متحول‌کننده، برگرفته از کتاب کلاسیک و بی‌نظیر «درباره بی‌سر بودن» نوشته «داگلاس هاردینگ» است که به شما نشان می‌دهد چگونه واضح‌ترین حقیقت، می‌تواند پنهان‌ترین راز باشد.