در این صفحه می خوانید :

معرفی VB.NET

VB.NET مخفف Visual Basic.NET و یک زبان برنامه نویسی رایانه ای است که توسط مایکروسافت تولید شده است. اولین بار در سال 2002 برای جایگزینی ویژوال بیسیک 6 منتشر شد. VB.NETیک زبان برنامه نویسی شی گرا است. این بدان معناست که از ویژگی های برنامه نویسی شی گرا پشتیبانی می کند که شامل کپسوله کردن، چندشکلی، انتزاع، وراثت و ... است.

ویژال بیسیک روی چارچوب دات نت اجرا می شود، به این معنی که دسترسی کامل به کتابخانه های دات نت دارد و  این یک ابزار بسیار مفید برای ایجاد سریع طیف گسترده ای از برنامه های وب، ویندوز، آفیس و موبایل است که در چارچوب دات نت ساخته شده اند.

این زبان به گونه ای طراحی شده است که درک هر دو گروه برنامه نویسان تازه کار و پیشرفته از آن آسان است. از آنجا که VB.NET به چارچوب دات نت تکیه می کند، برنامه هایی که با این زبان نوشته می شوند با قابلیت اطمینان و مقیاس پذیری بسیار زیادی اجرا می شوند. با VB.NET می توانید برنامه هایی کاملاً شی گرا، مانند برنامه های ایجاد شده در زبانهای دیگر مانند سی پلاس پلاس ، جاوا یا سی شارپ ایجاد کنید. برنامه های نوشته شده در VB.NET همچنین می توانند با برنامه های نوشته شده در ویژوال سی پلاس پلاس، ویژوال سی شارپ و ویژوال جی شارپ به خوبی همکاری کنند. VB.NET با همه چیز به عنوان یک شی برخورد می کند.
درست است که VB.NET یک نسخه تکامل یافته از ویژوال بیسیک 6 است ، اما با آن سازگار نیست. اگر کدهای خود را در ویژوال بیسیک 6 می نویسید، نمی توانید آن را تحت VB.NET کامپایل کنید.
محیط توسعه یکپارچه مایکروسافت (IDE) برای توسعه زبان ویژوال بیسیک دات نت، ویژوال استودیو است. بیشتر نسخه های ویژوال استودیو تجاری هستند. تنها موارد استثنا Visual Studio Express و Visual Studio Community هستند که رایگان می باشند. علاوه بر این .NET Framework SDK شامل کامپایلر خط فرمان رایگان به نام vbc.exe است.  Mono نیز شامل یک کامپایلر خط فرمان VB.NET  است.

تاریخچه

VB.NET یک زبان برنامه نویسی multi-paradigm است که توسط مایکروسافت در چارچوب دات نت ساخته شده است. در سال 2002 به عنوان جانشین زبان ویژوال بیسیک راه اندازی شد. این اولین نسخه از VB.NET (VB.NET 7.0) بود و به نسخه 1.0 NET اعتماد کرد.
در سال 2003، نسخه دوم VB.NET، با نام  VB.NET 7.1، منتشر شد. این یکی به نسخه دات نت 1.1 اعتماد کرد. این نسخه با پیشرفت های مختلفی از جمله پشتیبانی از چهارچوب کامپوزیت .NET و قابلیت اطمینان و با عملکرد بهتر .NET IDE همراه بود. VB.NET 2003 همچنین در نسخه علمی Visual Studio.NET در دسترس قرار گرفت و به رایگان بین دانشمندان مختلف کشورهای مختلف توزیع شد.
در سال 2005، VB.NET 8.0 منتشر شد. قسمت هسته دات نت از نام آن حذف شد تا آن را از زبان کلاسیک ویژوال بیسیک متمایز کند. این نسخه Visual Basic 2005 نامگذاری شده است. از آنجا که مایکروسافت می خواست این زبان برای توسعه دهندگان برنامه سریع استفاده شود، این نسخه دارای ویژگی های بسیاری بود. آنها همچنین می خواستند آن را با زبان سی شارپ متفاوت کنند. برخی از ویژگی های معرفی شده توسط این نسخه از VB.NET شامل کلاس های جزئی، عمومی، انواع غیرقابل تصور، سرریز اپراتور و پشتیبانی عدد صحیح علامت دار است. این نسخه همچنین شاهد معرفی اپراتور IsNot بود.
در سال 2008، VB 9.0 معرفی و همراه با دات نت 3.5 منتشر شد. برخی از ویژگی های اضافه شده به این نسخه از VB.NET شامل انواع ناشناس، عملگر شرطی true، پشتیبانی از LINQ، الفبای XML، عبارات Lambda، روش های توسعه و انواع استنباط است.
 در سال 2010، مایکروسافت VB 2010 را منتشر کرد (کد 10.0). آنها می خواستند برای این نسخه از یک Runtime Dynamic Language Runtime استفاده کنند، اما آنها تصمیم گرفتند که استراتژی همزمان تکامل بین VB.NET و سی شارپ را برای نزدیکتر کردن این زبان ها انتخاب کنند.
در سال 2012 ، VB 2012 (کد 11.0) به همراه .NET 4.5 منتشر شد. ویژگی های آن شامل سلسله مراتب فراخوانی، تکرار کننده ها، caller data، برنامه نویسی غیر همزمان با عبارات  await و async و کلید واژه Globalدر بخش namespace یا فضای نام است.
در سال 2015، VB 2015 (کد 14.0) در کنار Visual Studio 2015 منتشر شد. اپراتور ؟ برای انجام بررسی inline nullها معرفی شد. یک ویژگی درون یابی رشته ای نیز برای کمک به قالب بندی رشته ها به صورت درون خطی یا strings inline ارائه شده است.
در سال 2017 ، VB 2017 (کد 15.0) در کنار Visual Studio 2017 معرفی شد. روش بهتری برای سازماندهی کد منبع فقط در یک اقدام واحد ارائه شد.

ویژگی های VB.NET

وی بی دات نت دارای ویژگی های بی شماری است که آن را به یک زبان برنامه نویسی محبوب در بین برنامه نویسان سراسر دنیا تبدیل کرده است. این ویژگی ها شامل موارد زیر است :

  • حساس نبودن یا Not case sensitive برخلاف سایر زبانها مانند  ++ C و Java
  • زبان برنامه نویسی شی گرا
  • قالب بندی خودکار کد ، طراحی XML ، مرورگر شیء بهبود یافته و غیره.
  • مدیریت حافظه یا Garbage collection به صورت خودکار.
  • پشتیبانی از Boolean conditions برای تصمیم گیری.
  • پشتیبانی از Simple multithreading
  • عموماَ ساده
  • کتابخانه استاندارد
  • مدیریت رویدادها
  • منابع یا References (شما باید یک شی خارجی را که در یک برنامه VB.NET استفاده می شود ، ارجاع دهید)
  • ویژگی ها (برچسب هایی برای ارائه اطلاعات اضافی در مورد عناصری که در یک برنامه تعریف شده اند)
  • فرم های ویندوز (می توانید فرم خود را از یک فرم موجود دیگر به ارث ببرید)

مزایای VB.NET

موارد زیر مزایای مثبت و مزایایی است که برای کد نویسی در VB.NET به شما ارائه می دهد:

  • کد شما به صورت خودکار فرمت خواهد شد.
  • برای ایجاد کد کلاس enterprise از ساختار شی گرا یا object-oriented استفاده خواهید کرد.
  • برنامه های وب را با ویژگی های مدرن مانند performance counters، لاگ های مربوط به رویدادها یا event logs و سیستم فایل ایجاد کنید.
  • شما می توانید فرم های وب خود را با سهولت بسیار زیادی از طریق طراح فرم های بصری ایجاد کنید. همچنین می توانید از قابلیت کشیدن و رها کردن برای جایگزینی هر عنصر موردنیاز خود لذت ببرید.
  • می توانید برنامه های خود را به برنامه های دیگر ایجاد شده در زبان هایی که در چارچوب .NET اجرا می شوند متصل کنید.
  • شما می توانید از ویژگی هایی از قبیل docking، کنترل لنگر اتوماتیک یا control anchoring و ویرایشگر منو در مکان، برای توسعه برنامه های وب لذت ببرید.

معایب VB.NET

  • VB.NET نمی تواند به طور مستقیم pointerها را کنترل کند. این یک ایراد مهم است زیرا pointerها برای برنامه نویسی بسیار ضروری هستند. هر برنامه نویسی اضافی منجر به تولید چرخه های بسیاری از CPU خواهد شد که نیاز به زمان پردازش بیشتری دارد و پاسخ به درخواست شما کند خواهد شد.
  • یادگیری VB.NET آسان است. این امر به مجموعه بزرگی از استعدادها منجر شده است. از این رو ، تأمین شغل به عنوان یک برنامه نویس VB.NET ممکن است چالش برانگیز باشد.

ساختار برنامه

یک برنامه ویژوال بیسیک از بلوک های ساختاری استاندارد ساخته شده است. یک راه حل یا solution شامل یک یا چند پروژه است. یک پروژه به نوبه خود می تواند شامل یک یا چند مجموعه یا assembly باشد. هر مجموعه از یک یا چند فایل منبع، کامپایل می شود. یک فایل منبع، کلاس ها، ساختارها، ماژول ها و رابط ها را تعریف، اجرا و ارائه می دهد که در نهایت شامل تمام کد شما می باشد.
هنگامی که یک پروژه یا فایل را شروع می کنید و ویرایشگر کد را باز می کنید، برخی از کد های آماده را به ترتیب صحیح مشاهده می کنید. هر کدی که می نویسید باید مراحل زیر را دنبال کند و اگر آنها را به ترتیب دیگری وارد کنید، خطاهای تلفیقی می تواند اتفاق بیفتد :

  • Option statements : قوانین اساسی را برای کد بعدی ایجاد می کند و به جلوگیری از اشتباهات نحوی و منطق کمک می کند. Option Explicit Statement تضمین می کند که تمام متغیرها به صورت صحیح بیان و هجی می شوند و این باعث کاهش زمان اشکال زدایی می شود. دستورالعمل Option Strict با به حداقل رساندن خطاهای منطقی و از بین رفتن داده ها که می تواند هنگام کار بین متغیرهای انواع مختلف اتفاق بیفتد، کمک می کند. Option Compare نحوه مقایسه رشته ها با یکدیگر را بر اساس مقادیر دودویی یا متن آنها مشخص می کند.
  • Imports statements :برای وارد کردن نام های تعریف شده در خارج از پروژه می توانید Imports Statement را درج کنید. یک Imports Statement اجازه می دهد تا کد شما بدون نیاز به واجد شرایط بودن به کلاس ها و انواع دیگر تعریف شده در فضای نام وارد شده، مراجعه کند. شما می توانید از Imports statements به اندازه مقتضی استفاده کنید.
  • Namespace statements and namespace-level elements :فضاهای نام به شما کمک می کند تا عناصر برنامه نویسی خود را برای سهولت در گروه بندی و دسترسی، سازماندهی و طبقه بندی کنید. شما از عبارت Namespace استفاده می کنید تا جملات زیر را در یک نام خاص طبقه بندی کنید.

    - Conditional Compilation Statements : عبارتهای تلفیقی مشروط می توانند تقریباً در هر نقطه از پرونده منبع شما ظاهر شوند. آنها باعث می شوند بسته به شرایط خاص، قسمت هایی از کد شما در زمان کامپایل گنجانده شده و یا از آن خارج شوند. همچنین می توانید از آنها برای اشکال زدایی در برنامه خود استفاده کنید، زیرا کد مشروط یا conditional code فقط در حالت اشکال زدایی اجرا می شود.
    - Namespace-Level Programming Elements :کلاس ها، ساختارها و ماژول ها شامل همه کدهای موجود در فایل منبع شما هستند. آنها عناصر سطح نام یا namespace-level elements هستند که می توانند در یک فضای نام یا در سطح فایل منبع ظاهر شوند. آنها اعلامیه های سایر عناصر برنامه نویسی را در اختیار دارند. رابط ها یا Interfaceها، که ظاهر عنصر را تعریف می کنند اما هیچ عملیاتی را ارائه نمی دهند، نیز در سطح ماژول ظاهر می شوند.

روال اصلی یا Main Procedure

روال اصلی اولین کدی است که هنگام بارگیری برنامه شما اجرا می شود. Main به عنوان نقطه شروع و کنترل کلی برنامه شما عمل می کند. چهار نوع Main وجود دارد:

Sub Main()

Sub Main(ByVal cmdArgs() As String)

Function Main() As Integer

Function Main(ByVal cmdArgs() As String) As Integer


رایج ترین نوع روش Sub Main است.
Main شامل کدی است که برای اولین بار اجرا می شود. در Main، می توانید مشخص کنید که ابتدا با شروع برنامه، کدام فرم را بارگیری کنید، یا دریابید که آیا نسخه ای از برنامه شما در حال اجرا روی سیستم است، یا مجموعه ای از متغیرها را برای برنامه خود ایجاد کنید یا پایگاه داده ای را که برنامه نیاز دارد باز کنید و...

چهار روش برای اعلام Main procedure وجود دارد که می تواند یک arguments را دریافت کند یا خیر و همچنین می تواند یک مقدار را برگرداند یا خیر.
ساده ترین روش این است که از Sub Main استفاده کنید که arguments ندارد و مقداری را برنمی گرداند.

Module mainModule
    Sub Main()
        MsgBox("The Main procedure is starting the application.")
        ' Insert call to appropriate starting place in your code.
        MsgBox("The application is terminating.")
    End Sub
End Module

 

نظرتون درباره این نوشته چیه؟ عالیه بد نیست خوب نبود